ഗാനം എഴുതിയത് അവരായിരുന്നു
ഈണം നല്‍കിയതും, ആദ്യം പാടിയതും
അവര്‍ .
പാടാന്‍ നിര്‍ബ്ബന്ധിച്ചപ്പോള്‍ പാടിയത്
അവരുടെ കയ്യിലെ,
മൂച്ചയുള്ള കത്തികളും , വെടിയുണ്ടകള്‍ നിറച്ചുവെച്ച
തോക്കുകളും കണ്ടായിരുന്നു.
ഒരിക്കല്‍ പോലും ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത
അതിര്‍ത്തികള്‍ വരച്ചതും ,
കൊടികള്‍ക്ക് നിറം കൊടുത്ത്
വീര പുരുഷന്മാരുടെയും ധീര വനിതകളുടെയും
ചോരയിലും ശുക്ലത്തിലും മുക്കിയ കഥകള്‍
പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ചതും
അവര്‍ തന്നെ .
അവര്‍
ഒരു വട്ടം വരക്കുന്നതും
വരക്കപ്പെടുന്നതും
വട്ടത്തിനകത്ത്
കാലുകളും കയ്യുകളും ചരടുകളില്‍
ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതും
ചിലന്തി വലകളിലൂടെയുള്ള വേച്ചുവേച്ചുള്ള
നടത്തങ്ങളെ പ്പോലും
അവരുടെതന്നെ പോലീസുകാരാല്‍*
നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതും
അറിയാതെയല്ല .
'ജനാധിപത്യത്തിലെ ഫാസിസ്റ്റ് മുറി' മാത്രമേ
അന്നവിടെ തുറന്നുകിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ .
ആദിവാസികള്‍ക്കും
സ്വാതന്ത്ര്യ വാദികള്‍ക്കും
സ്നേഹത്തെ കുറിച്ച് കവിതകളെഴുതുന്നവര്‍ക്കും
കാടിനെ കുറിച്ചോ , മലകളെ കുറിച്ചോ , പുഴകളെ കുറിച്ചോ
അറിയാതെ പോലും പറഞ്ഞു പോകുന്നവര്‍ക്കും ,
ചോരവീണ തെരുവുകളെ
ഓര്‍മ്മകളില്‍ കൊണ്ടുനടക്കുന്നവര്‍ക്കും
അവിടേക്ക് പ്രവേശനമുണ്ടായിരുന്നില്ല
'ഞാന്‍' എന്ന ജനം ഭരണാധികാരി എന്ന അവസാന വാക്കില്‍
ഭയപ്പെട്ടും , പടവെട്ടിയും ,സന്ധിചെയ്തും
മരിച്ചു പോയിരുന്നു '
അവിടെ അവരുടെ ഗാനം
ഉറക്കെ ഉറക്കെ പാടുന്നവര്‍
ഉച്ചത്തില്‍ പാടിക്കൊണ്ടേ ഇരുന്നു
യുദ്ധങ്ങളുടെ മനോഹരമായ ആ ഗാനം.
